AZALIA pomarańczowa - sadzonki 60 / 80 cm

Azalia pomarańczowa  

Całkowita wysokość sadzonki 60 cm / 80 cm 

Azalia wielkokwiatowa należy do najpiękniejszych krzewów liściastych. 

Zmienna barwa kwiatów, przebarwiające się jesienią liście oraz mniejsze wymagania uprawowe niż różaneczniki oraz azalie japońskie, powodują, że azalie wielkokwiatowe znajdują się w czołówce najbardziej pożądanych krzewów ozdobnych. W ofercie szkółkarzy odnajdziemy dziesiątki pięknych odmian, a należy podkreślić, że nowych odmian wciąż przybywa. 

Wymagania i pielęgnacja Aby cieszyć się dobrym zdrowiem azalii wielkokwiatowych, na samym początku należy zadbać o odpowiednie stanowisko.  

Mimo że są mrozoodporne, to jednak na wietrznych stanowiskach, mogą przemarzać pąki kwiatowe, które zawiązywane są rok wcześniej. Wybierzmy stanowisko półcieniste, odpowiednie będzie także bardziej słoneczne. Przychylniejsze roślinie będzie nasłonecznienie do południa niż po południu. 

Azalie wielkokwiatowe to dość tolerancyjne krzewy, tak więc przy zapewnieniu pozostałych wymaganych warunków, roślina może sobie doskonale radzić.  

AZALIA ROŚNIE W DONICY, WIĘC JEST BARDZO DOBRZE UKORZENIONY CO POWODUJE 100 % PRZYJĘCIA 

Grupa azalii wielkokwiatowych jest niezwykle zróżnicowana, a jej odmiany bardzo pożądane w ogrodach. Nie jest tak wymagająca jak jej kuzyn różanecznik oraz dużo niższa azalia japońska. Świetnie sobie radzi nawet na bardziej słonecznych stanowiskach. Dzięki niej późna wiosna, może prezentować się niezwykle malowniczo. Wiele z nich pięknie pachnie, a to także wielka zaleta. Azalie wielkokwiatowe doskonale prezentują się posadzone pojedynczo, a także w grupie. Szczególnie pięknie wyglądają w towarzystwie innych rododendronów, a także roślin z rodziny wrzosowatych oraz roślin iglastych. Okolice zbiorników wodnych, to miejsca, gdzie nie powinno zabraknąć azalii wielkokwiatowych. 

Kluczem do sukcesu w uprawie azalii wielkokwiatowej jest przed wszystkim podłoże, które powinno charakteryzować się kwaśnym odczynem na poziomie nie przekraczającym pH 4,5- 5. Poza odpowiednim pH powinno charakteryzować się wysokim udziałem próchnicy, przepuszczalnością, ponieważ azalie, jak i pozostałe rododendrony nie lubią stojącej wody. 

Azalia, rododendron – pochodzi od rodziny wrzosowatych Azalia jest jednym z częściej uprawianych krzewów ozdobnych. Te gatunki i odmiany, które mają zimozielone, skórzaste liście, nazywane są zwyczajowo rododendronami lub różanecznikami, natomiast te o miękkich, lekko owłosionych i zrzucanych na zimę lub półzimotrwałych liściach nazywa się azaliami. 

AZALIE dobrze znoszą nawet silne mrozy pod warunkiem, że będą odpowiednio nawiezione nawozem jesiennym dla roślin kwasolubnych oraz nie zabraknie im w podłożu wody. Gdy w zimie zamarznie gleba, nie mają możliwości jej pobierania. Aby nie uschły w zimie, należy jesienią dobrze nawodnić podłoże wokół nich, by nasyciły się wodą przed zimą. Różanecznik jak i Azalie natomiast źle tolerują silne wiatry. Powinny rosnąć w zasłoniętym miejscu, najlepiej nasłonecznionym lub półcienistym 

Sadzi się je tylko wraz z bryłą korzeniową. Wymagają ziemi próchnicznej i kwaśnej (pH 4– 5). Ziemię taką można otrzymać poprzez dodanie do dobrej ziemi ogrodniczej kwaśnego torfu , zmielonej kory lub przegniłego igliwia. Azalie należy sadzić w miejscu słonecznym, najlepiej grupami. Doskonale prezentują się na tle iglaków. Rododendrony powinny rosnąć w miejscu zacienionym, ale w nasłonecznionym też będą rosnąć dobrze, pod warunkiem zapewnienia im stałego nawodnienia. W ogóle azalie i różaneczniki wymagają przez cały rok wilgotnego podłoża, źle tolerują suszę. W utrzymaniu wilgoci pomaga ściółkowanie korą podłoża wokół nich. W razie potrzeby trzeba je podlewać. Łatwo można przesadzać nawet duże różaneczniki (oczywiście wraz z bryłą korzeniową), gdyż mają zwartą, niedużą bryłę korzeniową. 

Należy systematycznie nawozić od maja do lipca, ale niedużymi dawkami nawozów, gdyż są wrażliwe na zasolenie gleby lub stosować nawozy o przedłużonym działaniu. Koniecznie należy stosować nawozy kwaśne (siarczan amonu, siarczan potasu), a najlepiej specjalne mieszanki nawozów do rododendronów. Kwasowość otrzymanego podłoża nie powinna przekraczać pH 4,5 – 5. Nie należy wapnować. Aby rośliny obficie kwitły na następny rok, należy po przekwitnięciu wyłamywać kwiatostany, gdyż stają się nieładne, a ponadto wyczerpują nadmiernie roślinę. Ani azalie, ani rododendrony nie wymagają żadnego cięcia. Należy tylko usuwać uschnięte liście i obumarłe pędy. W konieczności można lekko przyciąć różanecznik wówczas, gdy istnieje potrzeba uregulowania kształtu (dotyczy to starych osobników) 

Pokrój Są to krzewy lub drobne drzewa rosnące najczęściej w lasach górskich, gdzie mają zapewnioną właściwą wilgotność powietrza i półcień. Rzadko drzewa, jak dorastający do 20 m . Uprawiane odmiany różaneczników i azalii to krzewy o różnych rozmiarach; od bardzo małych, które uprawia się w doniczce, do ok. 4-5 metrowych krzewów. Różaneczniki mają cały czas zwarty pokrój, azalie z początku mają luźniejszy pokrój, z czasem jednak zagęszczają się. Są to rośliny długowieczne, niektórzy hodują je już kilkadziesiąt lat. U azalii już w lipcu zaczynają się na gałązkach wytwarzać pączki na nowy rok. Liście Rododendrony mają nagie, duże i skórzaste liście, z górnej strony intensywnie zielone, spodem szarozielone. Na dolnej stronie liścia widać wyraźnie nerwy. Liście rododendronów są zimozielone i zdobią krzew przez cały rok. Azalie mają liście mniejsze, wąsko-eliptyczne. Jesienią liście azalii przebarwiają się na różne kolory i opadają przed zimą. Kwiaty Z nierównymi płatkami korony niemal grzbieciste. Są główną ozdobą azalii i różaneczników. Kwitną niezwykle obficie. U azalii kwiaty rozkwitają przed rozwinięciem się liści, przez co są doskonale widoczne, u rododendronów kwiaty wyrastają na długich szypułkach w kwiatostanach na szczytach pędów i również są doskonale widoczne. U licznych odmian różaneczników występuje z wyjątkiem jasnoniebieskiego cała gama kolorów kwiatów – od białego do fioletowego, poprzez różne odcienie czerwieni 
Towar doskonale zapakowany na czas transportu: pakowany w pudło, korzenie umieszczone w wilgotnej ziemi bez donicy, ponieważ donica kaleczy pozostałe rośliny podczas transportu. Roślinki są włożone razem do worka foliowego a wszystko owinięte specjalną folią